طراحی الگوی آموزش دانشگاهی مبتنی بر شایستگی برای رشته‎های علوم انسانی

اهمیت علوم انسانی در پیشرفت و ارتقای سطح کیفی جامعه از یک‌سو و رشد نایافتگی و بی‌توجهی به این علوم از سوی دیگر موجب آسیب جدی به بعد انسانی و اجتماعی جامعه شده است. این آسیب تا حد زیادی پیامد ناکارآمدی نیروی انسانی متخصص در این حوزه از علوم است. مهم‎ترین راهکار برای رویارویی چنین وضعیتی اصلاح و بهبود آموزش دانشگاهی است. در این پژوهش به طراحی الگوی آموزش دانشگاهی در حوزه علوم انسانی پرداخته شد. به این منظور از پژوهش کیفی، روش نظریه‌پردازی داده بنیاد و مصاحبه عمیق استفاده شد. مشارکت‎کنندگان 22 نفر از خبرگان علمی در زمینه آموزش و یادگیری، طراحان آموزشی و مدیران و برنامه‎ریزان آموزش عالی بودند. متن مصاحبه‎ها پس از پیاده‎سازی با استفاده از کدگذاری باز، کدگذاری محوری و کدگذاری گزینشی تحلیل شد. نتایج تحلیل داده‎ها قالب مدل پارادایمی عبارت‌اند از: شرایط زمینه‎ای (بررسی بنیاد نظری، بافت و یادگیرندگان)، شرایط علی (تغییر رویکرد از آموزش سنتی به آموزش مبتنی بر شایستگی)، شرایط مداخله‎گر (درونی‎سازی فرهنگ دانشگاهی برای سهولت در تغییر)، راهبردها (شناسایی شایستگی‌های سه‌گانه، طراحی برنامه آموزشی مبتنی بر شایستگی، کاربست برنامه آموزشی، ارزشیابی، بازنگری و اصلاح برنامه آموزشی)، پیامدها (دستیابی به شایستگی شناختی، اجتماعی و عاطفی).در کدگذاری گزینشی نیز «الگوی آموزش دانشگاهی مبتنی بر شایستگی» به‌عنوان مقوله هسته‎ای در نظر گرفته شد. در نهایت الگوی طراحی‌شده با استفاده از تکنیک توافق محور دلفی و پرسشنامه محقق‎ساخته اعتباریابی شد.